Szczepionki – za i przeciw, bezpieczeństwo, działanie


Szczepienia to szczególny rodzaj walki z chorobami. Owa szczególność polega, między innymi, na tym że aby szczepionka pomagała na chorobę musi być podana przed potencjalnym zachorowaniem. Dzieje się tak dlatego ponieważ szczepienie jest zwalczaniem choroby z pomocą jej samej. Szczepionka to nic innego jak choroba wirusowa czy bakteryjna na którą ma pomóc, tyle tylko że zainfekowanie tą chorobą ma się odbywać małą, bezpieczną dawką – taką która nie zagrozi osobie szczepionej. Wprowadzenie do organizmu choroby wirusowej czy bakteryjnej w trakcie szczepienia ma na celu pobudzenie układu odpornościowego organizmu.


W momencie kiedy szczepionka na daną chorobę dostaje się do organizmu układ odpornościowy człowieka zaczyna działać jak w przypadku zainfekowania organizmu chorobą. Jednakże reakcja organizmu na wirusa zależy od znajomości tego wirusa przez nasz organizm. Układ immunologiczny posiada coś w rodzaju pamięci, dzięki czemu potrafi on wytwarzać przeciwciała przystosowane do zwalczania konkretnych infekcji. Jeżeli wirus jest znany układowi odpornościowemu to zwalczanie infekcji przebiega sprawnie i szybko. Dzięki czemu przechodzimy przez infekcje łagodnie. Inaczej sytuacja wygląda w przypadku infekcji nowym nieznanym wirusem, wtedy nauka układu odpornościowego trwa długo, a w tym czasie wirusy namnażają się stwarzając zagrożenia nawet dla naszego życia.


Tak więc szczepionka ma rację bytu w przypadku infekcji nowymi odmianami – mutacjami wirusów. Jej zadaniem jest danie organizmowi szczepionego człowieka szansy zapoznania się z nowym wrogiem. Układ odpornościowy uczy się nowego wirusa i wytwarza nowe przeciwciała skuteczne do zwalczania nowego zagrożenia. Nowe zagrożenie zostaje trwale wpisane w pamięć układu immunologicznego i przy następnym spotkaniu się z nim reaguje nań szybko i precyzyjnie. W efekcie tego choroba nie jest w stanie nam zagrozić, jak w przypadku pierwszego z nią spotkania.


Działanie szczepionki opisane powyżej odnosi się do szczepienia aktywnego oprócz tego istnieją szczepionki bierne, które polegają na podaniu surowców odpornościowych. Szczepionki mają różny czas działania ochronnego. Czas ten zależy głównie od skłonności choroby zaka¼nej do mutacji, oraz od zdolności konkretnej szczepionki do pobudzania układu odpornościowego. Tak więc szczepionka przeciwko różyczce chroni nas całe życie, szczepionka przeciwko gru¼licy przez 15 lat, szczepionka przeciw grypie jest zmieniana co roku ze względu na dużą mutacje wirusów grypy.


Wszyscy słyszeli o tym że szczepionki mogą wywoływać skutki uboczne. Tak jest w istocie. Szczepionka przeciwko chorobie Hainego-Medina faktycznie może wywołać niedowład i porażenia ale częstotliwość niepożądanych skutków wynosi jeden na 2,5 miliona szczepień. Praktycznie każda szczepionka niesie ze sobą ryzyko wystąpienia zachorowań. W ocenie szczepionek należy pamiętać że ryzyko wystąpienia skutków ubocznych w przypadku zastosowaniu szczepionki jest relatywnie mniejsze od ryzyka wystawienia na chorobę przed która szczepionka ma chronić. Niekiedy ryzyko to jest niepomiernie mniejsze, czyli praktycznie żadne. Warto o tym powiedzieć ponieważ ludzie często wykazują strach większy przed sczepieniem niż przed sama chorobą, co jest nie racjonalne. Oczywiście szczepionki i choroby przed którymi chronią są różne. Zawsze trzeba rozpatrywać zagrożenie jakie niesie ze sobą konkretna choroba i ryzyko zachorowania na nią. W odniesieniu do każdej konkretnej choroby i sytuacji trzeba się kierować racjonalnymi przesłankami.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *