Czym zajmuje się medycyna sportowa ?

Medycyna sportowa, jak sama jej nazwa wskazuje, jest obszarem zastosowania medycyny w sporcie. Można też spotkać się z inną jej nazwą – medycyna aktywności ruchowej. Medycyna sportowa czerpie swoją teorię i praktykę z kilku innych dziedzin nauki ze szczególnym uwzględnieniem medycyny, fizjologii, anatomii, kliniki, czy antropologii. Kluczowym obszarem zastosowania medycyny sportowej jest ruch i wysiłek podczas aktywności fizycznej, zarówno amatorskiej jak też sporty wyczynowe. Naukowcy i teoretycy medycyny sportowej badają kwestie:

  • zdolności do wysiłku w rozmaitych warunkach
  • odporności organizmu na kontuzje
  • fizjologiczne granice ludzkiej wytrzymałości (mięśnie, ścięgna, układ kostny, układ krążenia, układ oddechowy, itd)
  • zapobieganie kontuzjom i podnoszenie ich progu 
  • optymalne metody treningu przyczyniające się do lepszych wyników w sporcie 
  • psychologia sportowa.

 

Na bazie badań prowadzonych przez zespoły medycyny sportowej, praktycy tej dziedziny (fizjolodzy, lekarze i psycholodzy sportowi) starają się nie tylko optymalizować techniki i wydajność treningów sportowych, ale także skutecznie leczyć zawodników w przypadkach nabytych kontuzji lub innych niesprawności. Medycyna sportowa zajmuje się również sportem uprawianym przez osoby niepełnosprawne i analizuje możliwości fizjologiczne organizmu, w zależności od stopnia i rodzaju niepełnosprawności. Można powiedzieć, że lekarz sportowy zajmuje się całym człowiekiem w aspekcie jego aktywności fizycznej, bez względu na to czy człowiek ten jest zdrowy czy chory.

Wczesnym zastosowaniem medycyny sportowej jest etap kwalifikacji medycznej danej osoby pod kątem uprawiania wybranej dyscypliny sportowej. W ten sposób lekarze mogą ustalić czy badany zawodnik nie ma zdrowotnych przeciwwskazań i czy w ogóle może uprawiać daną dyscyplinę. W toku badań sportowców można też prognozować potencjalne zmiany w organizmie, które mogą zachodzić w miarę treningu sportowego w wybranej dyscyplinie sportu i związaną z tym nadmierną aktywnością określonych partii ciała kosztem innych. Przykładem tego mogą być stany kolanowe u ciężarowców, których funkcjonalność i sprawność jest elementarna.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *